Ταξίδι στα Κύθηρα

σονέττο του Κώστα Ουράνη

Τ' ωραίο καράβι έτοιμο στο χαρωπό λιμάνι,
γιορταστικά με γιασεμιά και ρόδα στολισμένο,
με τις παντιέρες του αλαφριές στην ανοιξιάτικη αύρα
και τ' Όνειρό μας στο χρυσό πηδάλιο καθισμένο,

μας πήρε για τα Κύθηρα, τα θρυλικά, όπου μέσα
σε δέντρα και σε λούλουδα και γάργαρα νερά
υψώνεται ο μαρμάρινος ναός για τη λατρεία
της Αφροδίτης-του έρωτα τη θριαμβική θεά.

Μα το ταξίδι ήταν μακρύ κ' η χειμωνιά μας βρήκε!
Οι φανταχτερές κι ανάλαφρες παντιέρες μουσκευτήκαν,
τα χρώματα ξεβάψανε και τ' άνθη εμαραθήκαν

και, κάπου από τους άξενους τους ουρανούς, το πλοίο
απόμεινε ακυβέρνητο στο κύμα τ' αφρισμένο
με το φτωχό μας Όνειρο στην πρύμνη πεθαμένο


ΑΝΤΟΥΑΝ ΒΑΤΤΩ (1684-1721 ) Επιβίβαση για τα Κύθηρα Ωραία τα νειάτα που ποθούν μέσα στον έρωτα να βρουν τον προορισμό τους.Στο πλοίο των ονείρων για τα Κύθηρα ας επιβιβαστούν. Έρωτες γύρω τους θα φτερουγούν και θα οδηγούν προς τη χαρά που ευδοκιμεί μονάχα εκεί μπροστά-μπροστά, στο πρώιμο της λαχτάρας πέλαγος,στo αρχικό κι αναρχικό κομμάτι της ζωής, στης νιότης το μικρό ταξίδι. Είθε όλοι οι νέοι, υγιείς, να επιβιβαστούν στου έρωτα το πλοίο, το ηδονικό, στον πλου κατά τα Κύθηρα να μπουν, στο όνειρο να αρμενίσουν και να το χαρούνε, στα Κύθηρα, στου έρωτα τα Κύθηρα ν' αξιωθούν να ρθούνε.

ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΡΑΪΝΔΡΟΥ ΝΤΑΛΑΡΑΣ

Τετάρτη 11 Μαΐου 2011


Ύμνος στο ξερό του έρωτα λουλούδι
Λουλούδι της πέτρας και του ονείρου μου,
κομμάτι τρυφερό της ψυχής μου,
αιώνια ομορφιά του νόστου μου,
άρωμα δροσερό στον αέρα της ερήμου!
Σκαρφαλωμένος στο βράχο σου σ’ αγκαλιάζω,
να σ’ αποκόψω ποθώ, να ενωθώ,
έτσι κι αλλιώς ένα μαζί σου η ζωή μου!
.
Στο βράχο σου οι ρίζες μου εμπηγμένες,
στο απρόσιτο μετέωρο της μαγείας σου
λαμνοκοπά η καρδιά μου..
Εκεί στη ρωγμή π’ αναβλύζει ενέργεια πάθους,
στην τομή του χρόνου και του φωτός,
αιωρούμενος ανάμεσα στο μέγα και στο μικρό,
σε φιλώ φιλήδονο άνθος του πόθου!
.
Τα διαπιστευτήρια από κοινού του υπαρκτού μας
στο Κάστρο κρέμονται, στο βράχο καρφωμένα.
Λουλούδι και Άνθρωπος Ένα!
Εσύ κι Εγώ. Δόξα χωμάτων κι αιμάτων!!
.
Ρουφώ με τα μάτια μου το κίτρινο,
με την ψυχή μου το αιώνιο φως
κι ακολουθώ, δυνατός σαν το τέλος των πάντων,
τ’ ονόματός σου τον συμβολισμό…
Sempre Vivere!! Πάντα Ζω!!
.
Στον Άγιο Ου Τόπο των ονείρων, που φυτρώσαμε,
σου μαρτυρώ του έρωτά μου το πάθος,
ω, σεμπρεβίβα, κόρη των Κυθήρων μου,
ω, επέκταση τρυφερή της ψυχής μου,
ω άνθος μου ξερό της γης του έρωτά μου!!

Γιώργη Π. Κασιμάτη Δρυμωνιάτη
από τη συλλογή
ΤΗΣ ΜΙΚΡΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΑΙΜΑΤΑ ΚΙ ΕΡΩΤΑΣ