Ταξίδι στα Κύθηρα

σονέττο του Κώστα Ουράνη

Τ' ωραίο καράβι έτοιμο στο χαρωπό λιμάνι,
γιορταστικά με γιασεμιά και ρόδα στολισμένο,
με τις παντιέρες του αλαφριές στην ανοιξιάτικη αύρα
και τ' Όνειρό μας στο χρυσό πηδάλιο καθισμένο,

μας πήρε για τα Κύθηρα, τα θρυλικά, όπου μέσα
σε δέντρα και σε λούλουδα και γάργαρα νερά
υψώνεται ο μαρμάρινος ναός για τη λατρεία
της Αφροδίτης-του έρωτα τη θριαμβική θεά.

Μα το ταξίδι ήταν μακρύ κ' η χειμωνιά μας βρήκε!
Οι φανταχτερές κι ανάλαφρες παντιέρες μουσκευτήκαν,
τα χρώματα ξεβάψανε και τ' άνθη εμαραθήκαν

και, κάπου από τους άξενους τους ουρανούς, το πλοίο
απόμεινε ακυβέρνητο στο κύμα τ' αφρισμένο
με το φτωχό μας Όνειρο στην πρύμνη πεθαμένο


ΑΝΤΟΥΑΝ ΒΑΤΤΩ (1684-1721 ) Επιβίβαση για τα Κύθηρα Ωραία τα νειάτα που ποθούν μέσα στον έρωτα να βρουν τον προορισμό τους.Στο πλοίο των ονείρων για τα Κύθηρα ας επιβιβαστούν. Έρωτες γύρω τους θα φτερουγούν και θα οδηγούν προς τη χαρά που ευδοκιμεί μονάχα εκεί μπροστά-μπροστά, στο πρώιμο της λαχτάρας πέλαγος,στo αρχικό κι αναρχικό κομμάτι της ζωής, στης νιότης το μικρό ταξίδι. Είθε όλοι οι νέοι, υγιείς, να επιβιβαστούν στου έρωτα το πλοίο, το ηδονικό, στον πλου κατά τα Κύθηρα να μπουν, στο όνειρο να αρμενίσουν και να το χαρούνε, στα Κύθηρα, στου έρωτα τα Κύθηρα ν' αξιωθούν να ρθούνε.

ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΡΑΪΝΔΡΟΥ ΝΤΑΛΑΡΑΣ

Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2009


...κάποτ' αρμένιζες σ' ωκεανούς, σε θάλασσες φαρδιές,
παιγνίδι τώχες να παλαίψεις με τυφώνες,
ενόμιζες κι εσύ, όπως κι εγώ,
πως τάχαμου θα ζούσες εκατό αιώνες....

....μα τώρα, να , τρών' τη σκουριά σου η αλμύρα κι ο βοριάς,
...τι τάφος άξιος και τούτος!
Στης ξέρας την καμπούρα ακουμπάς!
Λάσπη, πισσόνερα, σκουριά, όλος σου ο πλούτος!!
.... σε χαιρετά τώρα το πλοίο της γραμμής,
περνά κοντά σου βιαστικό και με καμάρι,
τραβάει τη ρότα της ζωής αφήνοντάς σ' εκεί
σημαδιακό, ναυαγισμένο, τραγικό,
άτυχο της ζωής κουφάρι....



Κοιτώ ψηλά..Άγιε μου Γιώργη, Αγία Μόνη,
κάντε, στο πλοίο της γραμμής,
στο πλοίο της ζωής μας δηλαδή,
ο καπετάνιος να μην είναι ατζαμής,
στη ξέρα του χαμού ποτέ να μην ξαμώνει.
να ξεπερνάει τις φουρτούνες δυνατά,
περήφανα να μπαίνει σε λιμάνι,
ν' αντέχει στων κακών την εισφορά
και ' αγαθά με γέλιο να προφτάνει,
.

.
πάντα να πιάνει σε λιμάνι' ιδανικά,
απάνεμα απ' των καιρών την καταιγίδα,
σαν το Διακόφτι, που τον άνεμο νικά
και της ειρήνης σού γεννά ελπίδα.
.

Δεν υπάρχουν σχόλια: